The box with the bow

To little Reba
editted by Mathwes Santhosh

It was Saturday morning. Mum had gone out for shopping. Nick and Helen were alone in the house. They were bored from their indoor games and the computer was not working.
There was a small garden in front of their building, so they decided to go down to play there.
“What shall we play?” Helen asked her brother.
“Hide and seek” he answered.
In the garden there were two or three little trees and some bushes behind which the children could be hidden.
Helen cleverly arranged for her brother to count.
Nick was not very happy with that but he leaned on a bitter orange tree in front of him and began to count.
“One, two, three…”
But soon he got bored with counting and he took a pen knife out from his pocket and began to engrave the trunk of the bitter orange.
“Oh, ooh!”
Nick frightened stop and looked around him. Nobody was there. Helen had been hidden somewhere.
“Ah, I didn’t hear well” thought Nick and went on engraving the bitter orange.
“Ah, ooh!”
This time Nick got really afraid.
“Who’s there?” asked terrified.
“I am. Don’t you see me? Why hurt me?”
Nick was wasting his breath and didn’t know what to say.
The voice was heard again.
“My boy, I’m speaking to you. Why do you knife me?”
This time Nick managed to mumble something.
“I am dreaming. The tree speaks?”
“I'm not just a tree. I’m a little beautiful brushy bitter orange tree and I make musky flowers and beautiful bigarades.
“I didn’t know trees can speak. I’m very sorry brushy little bitter orange tree”.
At this very moment Helen came back to see what was going on as she also got bored in waiting for her brother to come and find her. When she saw him apologizing to a tree, she brushed out in laughter.
“What are you doing, my brother? Are you crazy like our grandfather and speak to a tree?”
“You fool, it’s not a tree”. Nick said
“And what it is?” Helen said.
“It is a little beautiful brushy bitter orange tree and it’s getting angry because I hurt it with my pen knife”.
“How fool you are, my brother! Trees can’t talk. Look!”.
And she kicked the tree.
“Ouch! Don’t be so wicked!” the tree cried.
Helen got terrified.
“By all means, you really speak!” she murmured.
“Of course I speak. And above all I feel. Grown up people can’t hear me because they’ve got a lot of wax in their ears and many worries into their brains. They are running all the time and never reach anywhere. They don’t listen to what animals and trees are trying to tell them”.
“Oh, my God. Animals can speak too?” told the children in one voice.
“Of course we speak”, said the pushy cat, Mitsi, who came at that moment there to rub on the bitter orange.
“Look at your cat”, said the bitter orange tree, “how is her fur. It has lost its shine”.
“What it's the reason?” said Helen.
“ I know the reason, said Mitsi, “it is because I like to sit near the heater and you have always kept it on at high temperature”
“Do you hear that”, interrupted the bitter orange tree, “whole day in full temperature! Well, you don’t mind the cost of the oil! What about the fumes that come out and pollute the air?”
“What can we do?” said the children in one voice.
“You can use woolen clothes, rather than turning on the heater at higher temperature”, answered Mitsi. “Tell your parents also what you heard in the school about the problems faced by the earth”.
”How do you know all these?” Asked Helen.
“See the condition of my fur. It is getting molted. The turtle also, who is under that bush over there, told me about it” , answered the cat.
“What did she said exactly?” asked the children.
At that moment Elsa, the turtle, popped up from under the bush and spoke.
“I told the cat that I cannot go to sleep because it’s too hot, while we are still in the mid of the winter”
“Yes, yes. I also heard that”, said Nick, in a cheerful mode because he wanted to say something. And he went on saying:
“Last year, it was reported that the bears were very late to go to sleep in the winter because it was too warm”.
“So, aren't you glad, Elsa? When mum puts me to sleep, I’m really unhappy because I want to remain awake to play”, said Helen.

“How clever you are!”, answered Mitsi. “Sleep is necessary to get strength in life but people have turned everything upside down. Nowadays you can find young men and women go out of the house in the midnight and they say they are going out to have fun. In the older times nobody went out of the house in the night. Only cats prowled on the roofs at midnight ".
“The boy living in the opposite house sits late in night playing on the computer and do not awake up to go to school when his mother calls in the morning", added the bitter orange tree.

”What you want? Do you want to turn back in the older times, when there were not computes no television no electricity, no cars no heaters? Is this what you want, eh?” argued Nick.
Elsa, the turtle, Mitsi the cat and the bitter orange tree looked at the children with sorrow and said in one voice:
“This is what will be done if you not become more careful”.
“Yes, it is like I’m seeing the future in front of me”, said the bitter orange tree. “It is like a nightmare. All the ground is spoiled. Polluted water makes the people sick. Fruits are contaminated with poison instead of vitamins. Scarcity of oil; at last, my child, in one century you are burning so much oil that the earth made in millions of years, according to the educated people”.
And the bitter orange tree continued, "Are human beings that fool? And after that I see so much expensiveness. I see persons complaining about the loss of their jobs and others lamenting about the fall of share prices .There are some manufactures who do not want filters in the chimneys of their factories. They prefer to throw their garbage in the rivers. This makes children, even grownups, to cough all the time and use inhalers to survive, They have asthma and air kills them. Yes, I see all these things in front of me as if they are happening now. Don't think that they will happen after so many years. Look, they are already around us” and the tree stretched out one branch like a hand to warn about the pollution around.

Nick and Helen were very much afraid at this warning because they understood the reality of it.
“But what can we do?” asked Helen shyly. “We are but children. Grown up do not listen to us”.
“What are you talking about, my dear?”, the bitter orange tree interfered. “Your mum has two dustbins in the back yard and she puts the garbage for recycling in one and in the other she puts the rest”.
“Yes, I know it “murmured Nick with shame. “And I laugh at her and I keep saying to her: Oh, you will not save the world by separating the garbage”.

“You are right, my child. These things are for laugh”, the children heard a heavy voice behind them.
They turned around and saw two men well dressed with dark suits, pot belly and cigars in the mouth.
These are funny things”, repeated one of them.
“We can’t worry about these trifles. The earth is not going to suffer from anything. As it continued for thousands and millions of years, it will continue its existence. These words are spoken by some idle people who do neither want to work nor want others to do their work. They say :
Put filters in the factories! Use less sprays for the plants!, etc. Do you know how much all these cost? Do you know how much all these will cost to you my children? Don't you want to have beautiful cheap electronic games, beautiful clothes and comfortable life? Don't you want all these? We have here a beautiful gift for you”, and they took out two beautifully wrapped boxes and stretched them out to the children.

“What is there inside these boxes?” asked the children with distress.
“New games for the computer. Kill those who you want, gain points and lives and many others. Just make up your mind and they are yours”.
“What must we do?” asked the children.
“Cease dealing with these fooleries. Ecology and recycling and so on. We will make your life better. There are thousands of trees. If some of them are cut it does not matter much, because we can plant more trees. Don't bother about these silly things!"
The children, who silently listened to them, suddenly got angry.
“What are you talking about? Don't you know that without trees there would not be any life on earth? Do you have any children? “
“Of course we have” said the two gentlemen. “Do you mind if they breathe poison?” asked the children.
“Oh, we have villas in the countryside” they answered without any seriousness.
“Oh how foolish you are to believe that there will be clean air in your villas when all the earth will be polluted?" laughed the children the animals and the tree.
“What to do? Nothing can be done now. All our works are in vain".
Seeing the disappointment of the two gentlemen the children understood that the men had repented of their actions. So the children, the trees and the animals shouted "No, there is still hope. We can all work together and change many things."
So they seized the men by the hand, dropped their cigars and began to sing and dance.

Come to gather each of us the waste
Come to give life a new taste
Stretch out the hands around the earth
Let us celebrate a new birth

Let comes with us every child
Let everyone has a face smiled
pull the grownups by the hand
pass the happiness command

let everybody plants a tree
so we can hope to be free
To fill up the whole earth
Life is of great worth

A song of Love, a dove
Is always flying above
Stop the future burn
Another day let’s earn

Let us give a Promise now
So to continue life allow
Don’t drop a waste that’s not a waste
Recycle, not be bitten by the snake

Let’s maintain the right to life
for us, for the little bird on the tree
for the black, white and yellow kid.
Let’s maintain the right to life.

Το κουτί με τον Φιόγκο

Είναι πρωί Σαββάτου. Η μαμά πήγε για ψώνια. Ο Νίκος και η Ελένη είναι μόνοι στο σπίτι. Βαρέθηκαν τα παιχνίδια τους και το computer είναι χαλασμένο. Η πολυκατοικία που μένουν έχει ένα μικρό κήπο μπροστά και αποφασίζουν να κατέβουν να παίξουν εκεί.
-Τι θα παίξουμε, Νίκο; Ρωτά η Ελένη τον αδελφό της.
-Κρυφτό.
Υπάρχουν δύο δεντράκια στον κήπο και μερικοί θάμνοι που μπορεί να κρυφτεί κανείς πίσω τους. Η Ελένη τα βγάζει και κανονίζει να τα φυλάει ο αδελφός της. Ο Νίκος μουτρωμένος ακουμπάει στην νεραντζιά που είναι μπροστά του και αρχίζει να μετράει.
-Ένα, δύο τρία…
Μα βαριέται και βγάζει ένα σουγιαδάκι από την τσέπη του και αρχίζει να χαράζει τον κορμό της νεραντζιάς.
-Άου, ωχ!
Τρομαγμένος σταματά και κοιτάζει γύρω του. Δεν είναι κανείς. Η Ελένη έχει κρυφτεί κάπου.
-Μπα, παράκουσα, σκέφτεται ο Νίκος και συνεχίζει να χαράζει την νεραντζιά.
-Άου, ωχ!
Αυτή την φορά ο Νίκος τα χρειάζεται.
-Ποιος είναι εκεί; Ρωτά αλαφιασμένος.
-Εγώ είμαι. Δεν με βλέπεις; Τι με πληγώνεις;
Ο Νίκος τάχει χαμένα και δεν μιλά. Η φωνή ακούγεται ξανά.
-Παιδί μου, σου μιλώ. Γιατί με μαχαιρώνεις;
Ο Νίκος καταφέρνει να μουρμουρίσει.
-Όνειρο θα βλέπω. Μιλάει το δέντρο;
-Δέντρο είσαι και φαίνεσαι. Εγώ είμαι νεραντζούλα φουντωτή που κάνω μοσχομυριστά λουλούδια και ωραία νεράντζια. Ορίστε μας.
-Δεν ήξερα ότι μιλούν τα δέντρα, λέει σαστισμένος ο Νίκος. Συγνώμη νεραντζούλα.

Εκείνη την στιγμή έρχεται η Ελένη να δει τι γίνεται μια που βαρέθηκε να περιμένει τον αδελφό της να πάει να την βρει. Τον βλέπει να ζητάει συγνώμη από το δέντρο και βάζει τα γέλια.
-Τι έπαθες, αδελφούλη; Τάχασες σαν τον παππού και μιλάς στο δέντρο;
-Ανόητη, δεν είναι δέντρο.
-Και τι είναι;
-Είναι νεραντζούλα φουντωτή και θύμωσε που την χάραξα με τον σουγιά.
-Χαζός είσαι αδελφέ μου. Τα δέντρα δεν μιλάν. Κοίτα:
Και τραβά μια κλωτσιά στο δέντρο.
-Άου. Μην γίνεσαι κακιά.
Η Ελένη τρομοκρατείται.
-Στ’ αλήθεια, μιλάς;
-Και βέβαια μιλάω. Και περισσότερο αισθάνομαι. Οι μεγάλοι δεν μπορούν να με ακούσουν γιατί έχουν πολύ κερί στα αυτιά τους και πολλά πράγματα στο μυαλό τους. Όλο τρέχουν και δεν φτάνουν. Δεν ακούν τι τους λένε τα δέντρα και τα ζώα.
-Άντε καλέ. Μιλούν και τα ζώα; Λένε τα παιδιά με μια φωνή.

-Βέβαια και μιλάμε, λέει η γατούλα η Μήτση, που έρχεται εκείνη την στιγμή να τριφτεί στην νεραντζιά.
-Κοίτα την γάτα σας, λέει η νεραντζιά, πώς είναι η γούνα της. Έχασε την γυαλάδα της.
-Γιατί, παρακαλώ; Ρωτά η Ελένη
-Το ξέρω, λέει η Μήτση, είναι γιατί μου αρέσει να κάθομαι δίπλα στο καλοριφέρ, που το έχετε συνέχεια αναμμένο στο δυνατό.
-Τάδες, πετιέται η Νεραντζούλα, όλη μέρα στο δυνατό. Καλά, δεν σας νοιάζει πόσο κάνει το πετρέλαιο αλλά ο καπνός που βγαίνει και βρωμίζει τον αέρα που αναπνέουμε, δεν σας νοιάζει;
-Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Λένε τα παιδιά με μια φωνή.
-Να φορέσετε μια ζακέτα παραπάνω, που γυρνάτε με το φανελάκι, απαντά η Μήτση. Να πείτε στους γονείς σας τι ακούσατε στο σχολείο για την γη που ζεσταίνεται.
-Που τα ξέρεις εσύ όλα αυτά; Ρωτά η Ελένη.
-Τα ξέρει η γούνα μου που μαδάει. Μου τα είπε και η χελώνα που κρύβεται στον δίπλα θάμνο.
-Τι είπε, δηλαδή;

Εκείνη την στιγμή ξεπροβάλλει από τον θάμνο η χελώνα η Έλσα.
Της είπα ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί κάνει πολύ ζέστη, ενώ είμαστε στα μέσα του χειμώνα.
-Ναι, ναι το άκουσα και γω, πετιέται ο Νίκος χαρούμενος που έχει κάτι να πει.
Πέρυσι, είπε η τηλεόραση ότι οι αρκούδες άργησαν πολύ να πέσουν για ύπνο τον χειμώνα γιατί είχε πολύ ζέστη.
-Λοιπόν, δεν χαίρεσαι, Έλσα; Εγώ όταν με βάζει για ύπνο η μαμά στεναχωριέμαι και θέλω να μείνω και άλλο ξύπνια να παίξω, πετιέται η Ελένη.
- Εξυπνάδες, απαντά η Μήτση. Όλοι πρέπει να κοιμόμαστε για να παίρνουμε δυνάμεις να συνεχίσουμε. Εσείς οι άνθρωποι τα έχετε αναποδογυρίσει όλα. Βλέπω τα μεσάνυχτα κάτι νεαρούς που βγαίνουν από το απέναντι σπίτι να πάνε να διασκεδάσουν λένε. Δεν μπορούν να διασκεδάσουν πιο νωρίς; Τα μεσάνυχτα παλιά μόνο οι γάτες γυρνούσαν στα κεραμίδια.
- Εγώ, συμπληρώνει η Νεραντζούλα, βλέπω τον πιτσιρικά απέναντι να κάθεται μπροστά στο κομπιούτερ μέχρι αργά και η μάνα του το πρωί τον τραβάει να πάει σχολείο και αυτός δεν ξυπνάει.
- Για να σας πω, λέει ο Νίκος. Τι θέλετε; Να γυρίσουμε στα παλιά χρόνια, που δεν είχαν κομπιούτερ ούτε τηλεόραση ούτε ρεύμα; Να μην έχουμε αυτοκίνητα ούτε καλοριφέρ; Αυτό θέλετε;
Η χελώνα η Έλσα, η γάτα η Μήτση και η Νεραντζούλα η φουντωτή κοιτάνε τα παιδιά με λύπη και λένε με μια φωνή:
-Έτσι θα γίνει αν δεν προσέξετε.
-Να, σαν να το βλέπω μπροστά μου, λέει η Νεραντζούλα. Είναι σαν εφιάλτης. Όλη η γη τυλιγμένη σε καπνό. Νερά μολυσμένα που αν τα πιείς αρρωσταίνεις. Φρούτα μολυσμένα με τόσα φάρμακα που αντί να σου κάνουν καλό σου κάνουν κακό. Πετρέλαιο γιοκ. Μα βρε παιδί μου, πώς εσείς οι άνθρωποι ήπιατε μέσα σε έναν αιώνα τόσο πετρέλαιο που η γη έκανε εκατομμύρια χρόνια να το φτιάξει κατά πως λένε οι σπουδαγμένοι; Τόσο χαζοί είσαστε; Και ύστερα βλέπω ακρίβεια. Βλέπω ανθρώπους να φωνάζουν ότι δεν έχουν δουλειά και κάτι άλλοι γραβατωμένοι να φωνάζουν για κάτι μετοχές που έπεσαν και έχασαν τα λεφτά τους. Κάτι εργοστασιάρχες διαμαρτύρονται γιατί δεν θέλουν να βάλουν φίλτρα στις καμινάδες των εργοστασίων τους . Λένε πως είναι πιο καλά να ρίχνουν τα σκουπίδια τους στα ποτάμια. Βλέπω κάτι παιδάκια που όλο βήχουν και αναπνέουν με ένα σπρέι στο στόμα. Έχουν λέει άσθμα και ο αέρας είναι πολύ βρώμικος, σε πνίγει. Ναι, τα βλέπω όλα μπροστά μου σαν να γίνονται τώρα. Αλλά μην νομίζετε ότι αργούν πολύ όλα αυτά. Νάτα έρχονται και απλώνει ένα κλαρί μπροστά της η Νεραντζούλα και κοιτά πέρα με τρόμο σαν να τα βλέπει όλα ζωντανά.

Ο Νίκος και η Ελένη την ακούν τρομαγμένοι σαν να βλέπουν και εκείνοι γύρω τους όσα είπε η Νεραντζούλα.
-Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Ρωτά δειλά η Ελένη. Είμαστε μόνο παιδιά. Οι μεγάλοι δεν ακούν.
-Τι λες καλέ, πετάγεται ξανά η Νεραντζούλα. Η μαμά σας έχει δυο σκουπιδοτενεκέδες στην πίσω βεράντα και βάζει στον ένα τα σκουπίδια-σκουπίδια και στον άλλο ό,τι είναι για ανακύκλωση.
-Το ξέρω, μουρμούρισε ο Νίκος ντροπιασμένος. Κι’ εγώ την κοροϊδεύω και της λέω σιγά μη σώσεις εσύ την γη με το που χωρίζεις τα σκουπίδια.
-Έχεις δίκιο παιδί μου. Αυτά είναι αστεία πράγματα, ακούγεται μια βαριά φωνή πίσω τους.
Γυρίζουν και βλέπουν δυο κύριους καλοντυμένους με σκούρα κουστούμια, κοιλίτσα και πούρο στο στόμα.
-Αυτά είναι αστεία πράγματα, επαναλαμβάνει ο ένας. Σιγά μην κάτσουμε να ασχολούμαστε με μικροπράγματα. Η γη δεν παθαίνει τίποτα. Όπως έζησε ωραία και καλά χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια, θα συνεχίσει να ζει. Αυτά τα λένε κάτι τεμπέληδες που δεν θέλουν να δουλέψουν. Θέλουν να μας κόψουν και εμάς την δουλειά. Να βάλουμε φίλτρα στα εργοστάσια, να ραντίζουμε λιγότερο τα φυτά. Ξέρετε πόσο κοστίζουν αυτά; Ξέρετε πόσα θα κοστίσουν σε εσάς παιδιά μου; Δεν θέλετε να έχετε ωραία φτηνά ηλεκτρονικά παιχνίδια, ωραία ρούχα, άνετη ζωή; Δεν θέλετε; Να, έχουμε εδώ από ένα ωραίο δώρο για σας και βγάζουν δυο όμορφα τυλιγμένα κουτιά και τ’ απλώνουν προς το μέρος των παιδιών.
-Τι είναι μέσα; ρωτούν τα παιδιά με αγωνία.
-Καινούργια παιχνίδια για το κομπιούτερ. Να σκοτώνετε όσους θέλετε, να κερδίζετε πόντους και ζωές και άλλα πολλά. Μόνο λογικευθήτε και είναι δικά σας.
-Τι να κάνουμε, ρωτάν τα παιδιά;
-Να πάψετε να ασχολείστε με αυτές τις ανοησίες. Οικολογία ανακύκλωση και τέτοια. Εμείς θα φτιάξουμε την ζωή σας. Υπάρχουν τόσες χιλιάδες δέντρα. Μερικά να κόψουμε ακόμη δεν πειράζει. Θα φυτρώσουν άλλα.

Τα παιδιά, που ως εκείνη την στιγμή ακούν με ανοιχτό στόμα, αγριεύουν. -Τι λέτε; Δεν ξέρετε ότι χωρίς δέντρα δεν υπάρχει οξυγόνο και χωρίς οξυγόνο δεν υπάρχει ζωή; Δεν έχετε παιδιά;
-Πως, έχουμε λένε οι δυο κύριοι.
-Δεν σας νοιάζει αν αναπνέουν δηλητήριο;
-Έχουμε βίλες στην εξοχή.
-Πιστεύετε ότι εκεί που είναι οι βίλες σας θα είναι καθαρός ο αέρας όταν όλη η γη βρωμίσει; Τόσο στραβοί είστε;
-Τι να κάνουμε λένε και οι δυο. Δεν γίνεται τίποτα πια. Χαμένος κόπος.
-Όχι, φωνάζουν τα παιδιά, τα δέντρα και τα ζώα. Αρπάζουν τους άντρες απ’ το χέρι , τους πετάν τα πούρα και αρχίζουν τον χορό.

Ελάτε να μαζέψουμε απ’ ένα σκουπίδι
Να φτιάξουμε ένα ανακυκλωμένο παιχνίδι
Απλώστε τα χέρια σ’όλη τη γη
Ας έρθει μαζί μας κάθε παιδί
Τραβήξτε τους μεγάλους απ’ το χέρι
Να φυτέψουμε από μια φτέρη
Να απλώσουμε σε όλη την γη
Αγάπης τραγούδι , ένα περιστέρι.
Ας πάψουμε το μέλλον να καίμε
Υπόσχεση τώρα όλοι λέμε
Μην πετάς σκουπίδι που δεν είναι σκουπίδι
Ανακύκλωσε και συ μη σε φάει το φίδι
Ας διατηρήσουμε το δικαίωμα στην ζωή
Είναι για όλους μας, για το πουλάκι στο κλαδί
Για το μαύρο, άσπρο, κίτρινο παιδί.
Ας διατηρήσουμε το δικαίωμα στην ζωή.

CD σκιάχτρο!

Στον κήπο μου πετούν κάμποσες Καρακάξες. Εντυπωσιακό πουλί αλλά αδηφάγο. Έχω ένα δυό δέντρα που κάνουν κάποιους καρπούς που δεν προλαβαίνουμε να τους φάμε εμείς. Μόλις ωριμάσουν τους τρώνε οι Καρακάξες.
Χρησιμοποίησα λοιπόν μερικά παλιά CD και βρήκα την ησυχία μου. Τα κρέμασα με σχοινί στα δέντρα. Καθώς τα κουνάει ο αέρας κάνουν θόρυβο και αντανακλούν το φως, τρομάζοντας τα πουλιά. Δοκιμάστε τα.

http://commons.wikimedia.org/wiki/Image:Pica_pica.jpg

CDs and straw man!
In my garden there are a few Pica-pica birds. They are impressive birds but edacious. I have a couple of trees that make some fruits but we do not prevent eat them. Once they are mature the magpies eat them.
So I used some old CD and I found my peace. I hanged the CDs with some rope on the trees. As the air waves the CDs make noise and also reflect the light, frightening the birds. Try them.

Υπερικό. Βάλσαμο για το δέρμα, το σώμα και το πνεύμα. Hypericum perforatum

Στον κήπο μου, εκτός από φράουλες, υπάρχει και Βαλσαμόχορτο. Όχι, δεν το φύτεψα εγώ. Είναι αυτοφυές. Η επίσημη ονομασία του, Hypericum perforatum, έχει σχέση με τα φύλλα του που όταν τα κοιτάξουμε στο φως φαίνονται διάτρητα (perforatum).
Η γεύση του σε αφέψημα είναι στυφή. Αναφέρεται ότι βοηθά πολύ σε περιπτώσεις μελαχολίας. Είναι ηρεμιστικό, ειδικά για τις περιπτώσεις αϋπνίας. Το λάδι που περιγράφω παρακάτω, χρησιμεύει για θεραπεία εγκαυμάτων και συγκαμάτων, σε επαλείψεις πληγών και εντιβές σε κτυπήματα. Ένα κουταλάκι κάθε πρωί ανακουφίζει από το έλκος στομάχου. Δεν συνιστάται σε εγκύους και θηλάζουσες.
Συνταγή για λάδι. Κόβουμε μερικές φρέσκες κορυφές και κλωνάρια, τα βάζουμε σε ένα γυάλινο βάζο και προσθέτουμε λάδι ελιάς αγνό κατά προτίμηση βιολογικό. Βάζουμε το βάζο στον ήλιο για ένα μήνα. Τότε παίρνει έντονο κόκκινο χρώμα και είναι έτοιμο για χρήση.

Balsam for skin, body and spirit. Hypericum perforatum
In my garden, except for strawberries, there are some bushes of Balsam flowers too. No, I did not plant it. It grows wild in my garden; it grows on its own. The official name of Balsam is Hypericum perforatum. The leaves when seen in the light look like perforations (perforatum). The Balsam brew tastes a little bitter. It is said that Hypericum perforatum helps a lot in cases of melancholy, when one drinks it as a tea.
It is also a sedative, especially in cases of stress and insomnia. The oil that I describe below, serves to treat burns and chaffing. You can also apply it to wounds and you can also use the balsam oil on injuries. Apply the balsam oil by massaging it on to the area of injury. It has a little warming sensation, when you rub or massage the balsam oil on to your body. One teaspoon each morning can relieve stomach ulcers. Not recommended for pregnant or lactating women.
Balsam oil recipe. You need to cut the stem and flower of the balsam plant, so that you get about 30 centimeters of the plant and the flower. Make sure you leave the root in the soil, for next year’s plants.
Next, place the cut Balsam plants in a glass jar and add organically processed olive oil, but if you don't have such organically processed oil, you may use any olive oil. Place the jar at a sunny place for about a month. When the balsam becomes a strong red color it is ready for use.