Το κουτί με τον Φιόγκο

Είναι πρωί Σαββάτου. Η μαμά πήγε για ψώνια. Ο Νίκος και η Ελένη είναι μόνοι στο σπίτι. Βαρέθηκαν τα παιχνίδια τους και το computer είναι χαλασμένο. Η πολυκατοικία που μένουν έχει ένα μικρό κήπο μπροστά και αποφασίζουν να κατέβουν να παίξουν εκεί.
-Τι θα παίξουμε, Νίκο; Ρωτά η Ελένη τον αδελφό της.
-Κρυφτό.
Υπάρχουν δύο δεντράκια στον κήπο και μερικοί θάμνοι που μπορεί να κρυφτεί κανείς πίσω τους. Η Ελένη τα βγάζει και κανονίζει να τα φυλάει ο αδελφός της. Ο Νίκος μουτρωμένος ακουμπάει στην νεραντζιά που είναι μπροστά του και αρχίζει να μετράει.
-Ένα, δύο τρία…
Μα βαριέται και βγάζει ένα σουγιαδάκι από την τσέπη του και αρχίζει να χαράζει τον κορμό της νεραντζιάς.
-Άου, ωχ!
Τρομαγμένος σταματά και κοιτάζει γύρω του. Δεν είναι κανείς. Η Ελένη έχει κρυφτεί κάπου.
-Μπα, παράκουσα, σκέφτεται ο Νίκος και συνεχίζει να χαράζει την νεραντζιά.
-Άου, ωχ!
Αυτή την φορά ο Νίκος τα χρειάζεται.
-Ποιος είναι εκεί; Ρωτά αλαφιασμένος.
-Εγώ είμαι. Δεν με βλέπεις; Τι με πληγώνεις;
Ο Νίκος τάχει χαμένα και δεν μιλά. Η φωνή ακούγεται ξανά.
-Παιδί μου, σου μιλώ. Γιατί με μαχαιρώνεις;
Ο Νίκος καταφέρνει να μουρμουρίσει.
-Όνειρο θα βλέπω. Μιλάει το δέντρο;
-Δέντρο είσαι και φαίνεσαι. Εγώ είμαι νεραντζούλα φουντωτή που κάνω μοσχομυριστά λουλούδια και ωραία νεράντζια. Ορίστε μας.
-Δεν ήξερα ότι μιλούν τα δέντρα, λέει σαστισμένος ο Νίκος. Συγνώμη νεραντζούλα.

Εκείνη την στιγμή έρχεται η Ελένη να δει τι γίνεται μια που βαρέθηκε να περιμένει τον αδελφό της να πάει να την βρει. Τον βλέπει να ζητάει συγνώμη από το δέντρο και βάζει τα γέλια.
-Τι έπαθες, αδελφούλη; Τάχασες σαν τον παππού και μιλάς στο δέντρο;
-Ανόητη, δεν είναι δέντρο.
-Και τι είναι;
-Είναι νεραντζούλα φουντωτή και θύμωσε που την χάραξα με τον σουγιά.
-Χαζός είσαι αδελφέ μου. Τα δέντρα δεν μιλάν. Κοίτα:
Και τραβά μια κλωτσιά στο δέντρο.
-Άου. Μην γίνεσαι κακιά.
Η Ελένη τρομοκρατείται.
-Στ’ αλήθεια, μιλάς;
-Και βέβαια μιλάω. Και περισσότερο αισθάνομαι. Οι μεγάλοι δεν μπορούν να με ακούσουν γιατί έχουν πολύ κερί στα αυτιά τους και πολλά πράγματα στο μυαλό τους. Όλο τρέχουν και δεν φτάνουν. Δεν ακούν τι τους λένε τα δέντρα και τα ζώα.
-Άντε καλέ. Μιλούν και τα ζώα; Λένε τα παιδιά με μια φωνή.

-Βέβαια και μιλάμε, λέει η γατούλα η Μήτση, που έρχεται εκείνη την στιγμή να τριφτεί στην νεραντζιά.
-Κοίτα την γάτα σας, λέει η νεραντζιά, πώς είναι η γούνα της. Έχασε την γυαλάδα της.
-Γιατί, παρακαλώ; Ρωτά η Ελένη
-Το ξέρω, λέει η Μήτση, είναι γιατί μου αρέσει να κάθομαι δίπλα στο καλοριφέρ, που το έχετε συνέχεια αναμμένο στο δυνατό.
-Τάδες, πετιέται η Νεραντζούλα, όλη μέρα στο δυνατό. Καλά, δεν σας νοιάζει πόσο κάνει το πετρέλαιο αλλά ο καπνός που βγαίνει και βρωμίζει τον αέρα που αναπνέουμε, δεν σας νοιάζει;
-Και τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Λένε τα παιδιά με μια φωνή.
-Να φορέσετε μια ζακέτα παραπάνω, που γυρνάτε με το φανελάκι, απαντά η Μήτση. Να πείτε στους γονείς σας τι ακούσατε στο σχολείο για την γη που ζεσταίνεται.
-Που τα ξέρεις εσύ όλα αυτά; Ρωτά η Ελένη.
-Τα ξέρει η γούνα μου που μαδάει. Μου τα είπε και η χελώνα που κρύβεται στον δίπλα θάμνο.
-Τι είπε, δηλαδή;

Εκείνη την στιγμή ξεπροβάλλει από τον θάμνο η χελώνα η Έλσα.
Της είπα ότι δεν μπορώ να κοιμηθώ γιατί κάνει πολύ ζέστη, ενώ είμαστε στα μέσα του χειμώνα.
-Ναι, ναι το άκουσα και γω, πετιέται ο Νίκος χαρούμενος που έχει κάτι να πει.
Πέρυσι, είπε η τηλεόραση ότι οι αρκούδες άργησαν πολύ να πέσουν για ύπνο τον χειμώνα γιατί είχε πολύ ζέστη.
-Λοιπόν, δεν χαίρεσαι, Έλσα; Εγώ όταν με βάζει για ύπνο η μαμά στεναχωριέμαι και θέλω να μείνω και άλλο ξύπνια να παίξω, πετιέται η Ελένη.
- Εξυπνάδες, απαντά η Μήτση. Όλοι πρέπει να κοιμόμαστε για να παίρνουμε δυνάμεις να συνεχίσουμε. Εσείς οι άνθρωποι τα έχετε αναποδογυρίσει όλα. Βλέπω τα μεσάνυχτα κάτι νεαρούς που βγαίνουν από το απέναντι σπίτι να πάνε να διασκεδάσουν λένε. Δεν μπορούν να διασκεδάσουν πιο νωρίς; Τα μεσάνυχτα παλιά μόνο οι γάτες γυρνούσαν στα κεραμίδια.
- Εγώ, συμπληρώνει η Νεραντζούλα, βλέπω τον πιτσιρικά απέναντι να κάθεται μπροστά στο κομπιούτερ μέχρι αργά και η μάνα του το πρωί τον τραβάει να πάει σχολείο και αυτός δεν ξυπνάει.
- Για να σας πω, λέει ο Νίκος. Τι θέλετε; Να γυρίσουμε στα παλιά χρόνια, που δεν είχαν κομπιούτερ ούτε τηλεόραση ούτε ρεύμα; Να μην έχουμε αυτοκίνητα ούτε καλοριφέρ; Αυτό θέλετε;
Η χελώνα η Έλσα, η γάτα η Μήτση και η Νεραντζούλα η φουντωτή κοιτάνε τα παιδιά με λύπη και λένε με μια φωνή:
-Έτσι θα γίνει αν δεν προσέξετε.
-Να, σαν να το βλέπω μπροστά μου, λέει η Νεραντζούλα. Είναι σαν εφιάλτης. Όλη η γη τυλιγμένη σε καπνό. Νερά μολυσμένα που αν τα πιείς αρρωσταίνεις. Φρούτα μολυσμένα με τόσα φάρμακα που αντί να σου κάνουν καλό σου κάνουν κακό. Πετρέλαιο γιοκ. Μα βρε παιδί μου, πώς εσείς οι άνθρωποι ήπιατε μέσα σε έναν αιώνα τόσο πετρέλαιο που η γη έκανε εκατομμύρια χρόνια να το φτιάξει κατά πως λένε οι σπουδαγμένοι; Τόσο χαζοί είσαστε; Και ύστερα βλέπω ακρίβεια. Βλέπω ανθρώπους να φωνάζουν ότι δεν έχουν δουλειά και κάτι άλλοι γραβατωμένοι να φωνάζουν για κάτι μετοχές που έπεσαν και έχασαν τα λεφτά τους. Κάτι εργοστασιάρχες διαμαρτύρονται γιατί δεν θέλουν να βάλουν φίλτρα στις καμινάδες των εργοστασίων τους . Λένε πως είναι πιο καλά να ρίχνουν τα σκουπίδια τους στα ποτάμια. Βλέπω κάτι παιδάκια που όλο βήχουν και αναπνέουν με ένα σπρέι στο στόμα. Έχουν λέει άσθμα και ο αέρας είναι πολύ βρώμικος, σε πνίγει. Ναι, τα βλέπω όλα μπροστά μου σαν να γίνονται τώρα. Αλλά μην νομίζετε ότι αργούν πολύ όλα αυτά. Νάτα έρχονται και απλώνει ένα κλαρί μπροστά της η Νεραντζούλα και κοιτά πέρα με τρόμο σαν να τα βλέπει όλα ζωντανά.

Ο Νίκος και η Ελένη την ακούν τρομαγμένοι σαν να βλέπουν και εκείνοι γύρω τους όσα είπε η Νεραντζούλα.
-Μα τι μπορούμε να κάνουμε εμείς; Ρωτά δειλά η Ελένη. Είμαστε μόνο παιδιά. Οι μεγάλοι δεν ακούν.
-Τι λες καλέ, πετάγεται ξανά η Νεραντζούλα. Η μαμά σας έχει δυο σκουπιδοτενεκέδες στην πίσω βεράντα και βάζει στον ένα τα σκουπίδια-σκουπίδια και στον άλλο ό,τι είναι για ανακύκλωση.
-Το ξέρω, μουρμούρισε ο Νίκος ντροπιασμένος. Κι’ εγώ την κοροϊδεύω και της λέω σιγά μη σώσεις εσύ την γη με το που χωρίζεις τα σκουπίδια.
-Έχεις δίκιο παιδί μου. Αυτά είναι αστεία πράγματα, ακούγεται μια βαριά φωνή πίσω τους.
Γυρίζουν και βλέπουν δυο κύριους καλοντυμένους με σκούρα κουστούμια, κοιλίτσα και πούρο στο στόμα.
-Αυτά είναι αστεία πράγματα, επαναλαμβάνει ο ένας. Σιγά μην κάτσουμε να ασχολούμαστε με μικροπράγματα. Η γη δεν παθαίνει τίποτα. Όπως έζησε ωραία και καλά χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια, θα συνεχίσει να ζει. Αυτά τα λένε κάτι τεμπέληδες που δεν θέλουν να δουλέψουν. Θέλουν να μας κόψουν και εμάς την δουλειά. Να βάλουμε φίλτρα στα εργοστάσια, να ραντίζουμε λιγότερο τα φυτά. Ξέρετε πόσο κοστίζουν αυτά; Ξέρετε πόσα θα κοστίσουν σε εσάς παιδιά μου; Δεν θέλετε να έχετε ωραία φτηνά ηλεκτρονικά παιχνίδια, ωραία ρούχα, άνετη ζωή; Δεν θέλετε; Να, έχουμε εδώ από ένα ωραίο δώρο για σας και βγάζουν δυο όμορφα τυλιγμένα κουτιά και τ’ απλώνουν προς το μέρος των παιδιών.
-Τι είναι μέσα; ρωτούν τα παιδιά με αγωνία.
-Καινούργια παιχνίδια για το κομπιούτερ. Να σκοτώνετε όσους θέλετε, να κερδίζετε πόντους και ζωές και άλλα πολλά. Μόνο λογικευθήτε και είναι δικά σας.
-Τι να κάνουμε, ρωτάν τα παιδιά;
-Να πάψετε να ασχολείστε με αυτές τις ανοησίες. Οικολογία ανακύκλωση και τέτοια. Εμείς θα φτιάξουμε την ζωή σας. Υπάρχουν τόσες χιλιάδες δέντρα. Μερικά να κόψουμε ακόμη δεν πειράζει. Θα φυτρώσουν άλλα.

Τα παιδιά, που ως εκείνη την στιγμή ακούν με ανοιχτό στόμα, αγριεύουν. -Τι λέτε; Δεν ξέρετε ότι χωρίς δέντρα δεν υπάρχει οξυγόνο και χωρίς οξυγόνο δεν υπάρχει ζωή; Δεν έχετε παιδιά;
-Πως, έχουμε λένε οι δυο κύριοι.
-Δεν σας νοιάζει αν αναπνέουν δηλητήριο;
-Έχουμε βίλες στην εξοχή.
-Πιστεύετε ότι εκεί που είναι οι βίλες σας θα είναι καθαρός ο αέρας όταν όλη η γη βρωμίσει; Τόσο στραβοί είστε;
-Τι να κάνουμε λένε και οι δυο. Δεν γίνεται τίποτα πια. Χαμένος κόπος.
-Όχι, φωνάζουν τα παιδιά, τα δέντρα και τα ζώα. Αρπάζουν τους άντρες απ’ το χέρι , τους πετάν τα πούρα και αρχίζουν τον χορό.

Ελάτε να μαζέψουμε απ’ ένα σκουπίδι
Να φτιάξουμε ένα ανακυκλωμένο παιχνίδι
Απλώστε τα χέρια σ’όλη τη γη
Ας έρθει μαζί μας κάθε παιδί
Τραβήξτε τους μεγάλους απ’ το χέρι
Να φυτέψουμε από μια φτέρη
Να απλώσουμε σε όλη την γη
Αγάπης τραγούδι , ένα περιστέρι.
Ας πάψουμε το μέλλον να καίμε
Υπόσχεση τώρα όλοι λέμε
Μην πετάς σκουπίδι που δεν είναι σκουπίδι
Ανακύκλωσε και συ μη σε φάει το φίδι
Ας διατηρήσουμε το δικαίωμα στην ζωή
Είναι για όλους μας, για το πουλάκι στο κλαδί
Για το μαύρο, άσπρο, κίτρινο παιδί.
Ας διατηρήσουμε το δικαίωμα στην ζωή.