στον ΟΑΕΕ με αγάπη

I'm back! Λοιπόν εχθές πήγα στο ΤΕΒΕ (νυν ΟΑΕΕ) για ανανέωση βιβλιαρίου. Δεν ήταν η πρώτη φορά που πήγα για αυτήν την δουλειά. Είχα ξαναπάει προ δεκαημέρου με την βεβαίωση μη οφειλής και το βιβλιάριο μου. Αλλά, ω του θαύματος, ο ΟΑΕΕ είχε αποφασίσει να μας αλλάξει βιβλιάρια και ως εκ τούτου ήθελε και πρόσφατη φωτογραφία. Όταν ρώτησα τον αρμόδιο γιατί δεν το έγραψαν στην βεβαίωση που έστειλαν μου απάντησε ότι το αποφάσισαν μετά την εκτύπωση της βεβαίωσης. Πράγματι, αποφασιστικοί άνθρωποι στον ΟΑΕΕ! Σου λέει, ας έρθουν οι ασφαλισμένοι και ας ξαναφύγουν και ας ξανάρθουν με την φωτογραφία. Δουλειά δεν έχουν να κάνουν, δεν βαριέσαι.
Τέλος πάντων, πήρα την φωτογραφία και οκτώ παρά τέταρτο νάμαι στην είσοδο της πολυκατοικίας του ΟΑΕΕ Αγ.Παρασκευής μαζί με αρκετούς άλλους ομοιοπαθείς. Η κυρία του security μας συγκρατούσε από την ανάβαση στον πρώτο όροφο μέχρι να χτυπήσει οκτώ ακριβώς. Δοθέντος του σήματος εκκίνησης ορμήσαμε στην σκάλα και το ανσασέρ.
Δεν ήμουν πρώτη, αλλά για καλή μου τύχη, οι υπόλοιποι δεν πιάσανε ουρά στο σωστό γραφείο και έτσι πήγα πρώτη στην κυρία που άλλαζε τα βιβλιάρια. Η προηγούμενη επίσκεψη μου με είχα προετοιμάσει κατάλληλα! Σε λίγο πίσω μου στοιβάχτηκαν πολλοί άλλοι. Σύντομα είδα το παλιό μου βιβλιάριο να ακυρώνεται δια σχισίματος, να επικολλάται η φωτογραφία μου σε ένα νέο και σιγά-σιγά, με ωραία γράμματα αλήθεια, να συμπληρώνονται τα στοιχεία μου. Ναι ναι όλα χειρόγραφα. Μετά κάμποσα λεπτά τέλειωσε αυτό και η καλή κυρία με ενημέρωσε ότι πρέπει να πάω δίπλα για καταχώρηση γιατρών και μετά στον τρίτο όροφο για σφραγίδα και υπογραφή στο νέο μου βιβλιάριο.
Οι γιατροί κρέμονταν στον τοίχο. Όχι κατά γράμμα, μόνο τα ονόματά τους με τον κωδικό αριθμό που έπρεπε να συμπληρώσουμε σε ένα χαρτί που δίνει ο ΟΑΕΕ με τυπωμένες τις διάφορες ειδικότητες. Όπως φαντάζεστε αυτό το είχα ήδη έτοιμο από την προηγούμενη επίσκεψη μου. Έτσι όρμησα στο δίπλα γραφείο όπου αρχικά υπήρχε ένας μόνο υπάλληλος, αλλά ευτυχώς για μένα και ένας μόνο ασφαλισμένος που εξυπηρετούνταν. Ο υπάλληλος έγραψε στον υπολογιστή (ναι ναι υπάρχουν και υπολογιστές στον ΟΑΕΕ), τους κωδικούς που είχε συμπληρώσει ο ασφαλισμένος στο χαρτί του. Πάτησε το κουμπί και ο εκτυπωτής έβγαλε το πολυπόθητο πράσινο χαρτί με τα ονόματα των γιατρών. Ο υπάλληλος προώθησε κάμποσες φορές το χαρτί με το χέρι του και εντέλει το απέκοψε από τον εκτυπωτή. Το μονόγραψε, το σφράγισε με μικρή μακρόστενη σφραγίδα πρώτα και ύστερα με μια στρογγυλή. Εγώ περίμενα την σειρά μου. Εκείνη την στιγμή ήρθε και άλλος ένας υπάλληλος. Η πρώτη υπάλληλος, που έβγαζε τα νέα βιβλιάρια τον ρώτησε αν θα έβγαζε και εκείνος βιβλιάρια, μια που η σειρά μπροστά στο γραφείο της όλο και μεγάλωνε. Όχι δεν μπορούσε. Το δεξί του χέρι ήταν μπανταρισμένο. Αλλά θα καταχωρούσε γιατρούς στον υπολογιστή. Πράγματι άνοιξε τον υπολογιστή του και μια που η διαδικασία με τον πρώτο ασφαλισμένο δεν είχε τελειώσει, με κάλεσε να με εξυπηρετήσει. Και το κατάφερε με μόνο το αριστερό, τραβολογώντας το χαρτί μου και συγχρόνως πληκτρολογώντας τα νούμερα. Εν τω μεταξύ εμφανίστηκε και η διευθύντρια, η κυρία Παπα..., όπως έμαθα αργότερα. Μου έκανε εντύπωση αυτή η γυναίκα. Την είδα και μετά να τρέχει πάνω την σκάλα, να κοιτάζει αν όλα πάνε καλά. Μπράβο της!
Στην συνέχεια ανέβηκα στον δεύτερο όροφο, έδωσα στην υπάλληλο τα χαρτιά μου για να πάρω επιδότηση για τα γυαλιά στραβομάρας μου (50,03 ευρώ παρακαλώ το ανώτατο όριο). Η υπάλληλος με ξανάστειλε στον πρώτο όροφο να πάρω αριθμό πρωτοκόλλου και να ξαναγυρίσω. Μετά έγραψε διάφορα και με έστειλε στον τρίτο όροφο, στην κυρία Παπα... για να μου κόψει την επιταγή μου. Περιττό να σας πω ότι καθώς ανέβαινα την σκάλα είδα ξανά την κυρία Παπα... να τρέχει πάνω κάτω με χαρτιά στα χέρια της. Την περίμενα στο γραφείο της, όπου ήρθε πολύ σύντομα, έγραψε γρήγορα-γρήγορα την επιταγή μου (με το χέρι βέβαια), την καταχώρησε και στο οπισθόφυλλο του στελέχους, σφράγισε και το βιβλιάριο μου με δύο τουλάχιστον σφραγίδες (είχα ήδη χάσει το μέτρημα).
Πήρα την κατηφόρα στην σκάλα και βέβαια πέρασα από τον πρώτο όροφο, όπου γινόταν η ανανέωση των βιβλιαρίων. Η ώρα ήταν εννέα παρά τέταρτο. Είχα συμπληρώσει μόλις τρία τέταρτα μέσα στο κτίριο. Σίγουρα ήμουν πολύ τυχερή σ'αυτήν την δεύτερη επίσκεψη μου στον ΟΑΕΕ.
Σας εξομολογούμαι ότι όταν είδα την ουρά των έρημων ασφαλισμένων, που δεν είχαν τίποτα καλύτερο να κάνουν εκείνη την ημέρα ως το μεσημέρι δίχως άλλο, να έχει μεγαλώσει ως την σκάλα του ορόφου σε διπλό στοίχο, ένοιωσα μια χαιρεκακία. Ήμαρτον Θεέ μου. Εγώ είχα καθαρίσει.
Προς τον ΟΑΕΕ: παράκληση πρώτη: να μας ενημερώνετε για τα απαιτούμενα δικαιολογητικά κλπ που ζητάτε για τις ανανεώσεις.
παράκληση δεύτερη: τέλος και αρχές του χρόνου που γίνονται οι ανανεώσεις μήπως θα μπορούσαν να εξυπηρετούν περισσότεροι υπάλληλοι; Μήπως δεν χρειάζονται τόσα ανεβοκατεβάσματα για υπογραφές; Μήπως πρέπει να σκεφτείτε κάποια άλλη μέθοδο ανανέωσης;

Μήπως θάταν καλύτερο και ασφαλέστερο να κόβονται οι επιταγές μέσω υπολογιστή;

Υ.Γ. λέω αυτή την καταχώρηση να μη την μεταγράψω στα αγγλικά. Καλύτερα όχι.